De hartstochten in de Nederlandse tragedie van de zeventiende eeuw. Assen: Uitgeverij Van Gorcum, 1993.
ISBN 90 232 2771 9

Spectaculaire uitbarstingen van woede en verdriet behoren tot de vaste ingrediënten van de zeventiende-eeuwse tragedie. Niet zelden tonen toneeldichters hun meesterschap juist in een meeslepende uitbeelding van onbeteugelde passies.

In deze studie wordt de opmerkelijke belangstelling voor de hartstochten in het goudeneeuwse drama voor het eerst in een breed verband geanalyseerd. De rol van de passiones wordt onder meer belicht tegen de achtergrond van de zeventiende-eeuwse ethica, de klassieke retorica en de poeticale geschriften van theoretici als Aristoteles, Scaliger en Heinsius.

De bestudeerde treurspelen omvatten de gehele zeventiende eeuw. Naast auteurs als Hooft en Bredero, die in de eerste decennia op toneelgebied productief zijn, is een belangrijke plaats voor Vondel ingeruimd.

Ook schrijvers uit de tweede helft van de zeventiende eeuw treden voor het voetlicht, onder hen de gruweldichter Jan Vos en Lucas Rotgans, een belangrijke representant van het Frans-classicisme. De chronologische spreiding van de onderzochte toneelteksten maakt het mogelijk belangwekkende literaire ontwikkelingen te traceren. De hartstochten, zo mag de conclusie dan ook luiden, vormen een uitermate vruchtbare invalshoek bij de bestudering van het zeventiende eeuwse toneel.

Eine deutsche Übersetzung des Klappentextes finden Sie hier

„Ik heb gemerkt dat er in mijn taalgebruik relicten zijn geslopen van die zeventiende-eeuwse tragedietaal. Je kunt op wel zesentwintig manieren zeggen dat je verdrietig bent. Dat is de de rijkdom van de taal.“ / Interview met Peter Burger in VU-Magazine (Juni 1993)

PRESSESTIMMEN

Een in alle opzichten overtuigend boek, dat helder en meeslepend is geschreven en kan worden beschouwd als een aanwinst voor het vak. Het verbreedt en verdiept onze kennis van de zeventiende-eeuwse tragedie aanzienlijk en biedt een goed instrumentarium voor verder onderzoek. / Henk Duits in Tijdschrift voor Nederlandse taal- en letterkunde, Vol. 111 (1995-2).

Konst heeft zich als eerste in Nederland op het gebied van de toneelhartstochten gewaagd en de resultaten van zijn ontdekkingstocht zijn buitengewoon bemoedigend en inspirerend. Wat zijn betoog vooral overtuigend maakt, zijn de door hem gebruikte contemporaine bronnen buiten de toneelteksten. Het is te hopen dat velen de weg zullen volgen, die Konst ingeslagen is. / Anna de Haas in Spektator, Vol. 23(1994-1)

Deze interessante Utrechtse dissertatie beoogt een lacune te vullen in het onderzoek naar de zeventiende-eeuwse tragedie in Nederland, waarin de menselijke hartstochten zo’n belangrijke, maar hiervoor nooit systematisch onderzochte rol spelen. […] Het feit dat een lange periode wordt bestreken heeft het grote voordeel dat men zicht krijgt op de grotere ‚lijnen‘. / Mieke B. Smits-Veldt in De Zeventiende Eeuw, Vol. 9 (1993-1)

<- zurück